இப்போதுதான் ஓரத்தில் இருந்த பெண்ணை கவனித்தேன். பார்த்த உடன் ஏதோ செய்தது. சுமதியை அச்சில் வார்த்தது போல் இருந்தாள். ஆனால் கொஞ்சம் சதை போட்டு கும் என்று நயன்தாரா மாதிரி இருந்தாள். ஆரஞ்சு கலர் சுடிதார் போட்டு இருந்தாள். உதடு சிவந்து இருந்தது. உடனே கடிக்க வேண்டும் என்று என் மனம் துடித்தது. கழுத்தில் மெல்லிய செயின் போட்டு இருந்தாள். கழுத்துக்கு கீழே என் பார்வை போனது. பிரமித்துப்போனேன். 'சற்றே நிமிர்ந்தேன் தலை சுற்றி போனேன்' என்ற வரி எனக்கு 'சற்றே குனிந்தேன் தலை சுற்றி போனேன்' என்று ஆனது. டென்னிஸ் பந்தை விட பெரிதாக இருந்தது. இது கையில் அடங்குமா அடங்காதா என்று என் மனம் பட்டி மன்றமே நடத்த ஆரம்பித்து விட்டது.
கொஞ்சம் பெரியதாக இருந்தாலும் முலை குத்த வரும் கூம்பு போல நீட்டிக் கொண்டு இருந்தது. சுடிதார் கொஞ்சம் லூஸாக இருந்தாலும், முலையின் வனப்பை எடுத்து காட்டியது. என் கண்கள் குறு குறு என முலையை வெறித்துக் கொண்டு இருந்தது. என் ஜட்டிக்குள் ஒரு போராட்டம் ஆரம்பித்து விட்டது. துப்பட்டா முலையை மூட வில்லை என்றாலும், பஸ்ட்லைனை கவர் பண்ணி இருந்ததாள். ஆனால் இயற்கை அவளுக்கு எதிர்ரக இருந்தது. ஜன்னல் வழி வரும் காற்று துப்பட்டாவை மேலே தூக்கி தரிசனம் கொடுத்தது. மஞ்சளும், ரோஸும் கலந்த கலரில் பழுத்த மாங்கனிகள் இரண்டு பேருந்து குலுக்கலில் குதித்துக் கொண்டு இருந்தன. அவற்றின் இடையே மெல்லிய கோடு போல பஸ்ட்லைன் தெரிந்தது. என் மனம் துள்ளிக் குதித்தது. எப்படியாவது இது போன்ற ஒரு முலை இல்லை இரு முலைகளை கசக்கி அனுபவிக்க வேண்டும் என நினைத்துக் கொண்டேன்.
இவ்வளவு நேரம் ஜன்னல் வழியே வேடிக்கை பார்த்துக்கொன்டிருந்தவள், திடீரென்று என்னை பார்த்தாள். அவளின் பார்வையில் நான் நிலை குலைந்து போனேன். எனக்கு என்னவோ போல் ஆகி விட்டது. என் உதடுகள் சிரிக்க முயன்று தோற்றுப் போனது. எப்படியோ சமாளித்து வெற்று புன்னகை செய்ய முயற்சி செய்தேன். ஆனால் அவளோ ரொம்ப சாதாரணமாக புன்னகை ஒன்றை வீசினாள். அது சூறாவளியாக என்னைத் தாக்கியது. நான் வானத்தில் பறக்க ஆரம்பித்தேன் (சந்தோசத்தில் தான்).
அதற்குள் பேருந்து ஓசூர் வந்து விட்டது.
பெண்ணை, பெண்ணின் பெண்(மென்)மையை ரசிக்க ஆரம்பித்து விட்டால் ஒரு யுகம் கூட ஒரு நிமிடமாக ஓடி விடுகிறது.
நான் ஓட்டுனரிடம் 'இவ்வளவு வேகமா போகாதீங்க அண்ணே, மித வேகம் மிக நன்று' என்று கூறினேன். அவரோ 'போ தம்பி, உன் வயசு பசங்க வந்தால் இன்னும் வேகமா போக சொல்லுவாங்க, நீ என்ன இப்படி பேசுகிறாய்' என்றார். என்னவளோ (ஆம் அவளின் ஒற்றை புன்னகையில் அவள் என்னவளாகி விட்டாள்) க்ளுக் என சிரித்து விட்டு ஓட்டுனரிடம், நீங்க வேகமா போங்க சார் என்றாள். எனக்கோ அவமானமாகி விட்டது. ஆனால் அதுவே அவளிடம் பேசுவதற்க்கு ஒரு வாய்ப்பாக அமைந்தது.
ஒரு வழியாக 9 மணிக்கு பேருந்து கிளம்பியது. நான் இப்போது அவள் சீட் அருகே வந்து நின்று, பேசிக் கொண்டு வந்தேன். அவள் பெயர் வெண்ணிலா என்றாள். ரோஸ்நிலா என்று சொன்னால் எவ்வளவு பொறுத்தமாக இருக்கும் என்று எண்ணிக்கொண்டேன். நானும் நன்றாக கடலை போடுவேன் என்று எனக்கே அன்று தான் தெரிந்தது. அனைவரும் தூங்க ஆரம்பித்து விட்டனர். 10 மணிக்கு நடத்துனர் பயணச்சீட்டு கணக்கு பார்த்து விட்டு, விளக்கை அணைக்க சொன்னார். என் கைகளோ அவளை அணைக்கத் துடித்தது. அவளின் முலைகளை தடவ துடித்தது.
அவள் என்னை உட்காரும் படி கூறினாள். அதற்கு நான் 'உன் மடியில் தான் உட்கார வேண்டும்' என்றேன். தனியாக வந்திருந்தால் உட்கார இடம் கொடுத்திருப்பேன் என்றாள், நான் மடியிலா என்றேன், அவள், ரொம்ப தான் ஆசை என்று கூறி உதட்டை சுழித்து அழகு காட்டினாள். உன் உதடு அழகாக இருக்கிறது என்றேன். இந்த இருட்டில் உதட்டின் அழகு தெரிகிரதா? பொய் சொல்லதீங்க என்றாள். எல்லாமே நன்றாக தெரிகிறது என்று வழிந்தேன். சீ என்றாள், பின்பு எனக்கு தூக்கம் வருது என்றாள். ரொம்ப நாள் பழகிய நண்பர்கள் போல் நாங்கள் பேசினோம். முன் ஜென்மத்து பந்தமாகக்கூட இருக்கலாம். பிறகு சிறிது நேரம் எதுவும் பேசவில்லை.
நான் அவளின் அழகை மீண்டும் ரசிக்க ஆரம்பித்தேன். எதிரே வரும் வாகனங்களின் வெளிச்சத்தில், அவள் மேனி நிலா போல ஒளிர்ந்தது. அவளின் கைகள் வழுவழுப்பாக இருந்தது. முழங்கைக்கு கீழே மணிக்கட்டு வரை, மெல்லிய முடி அவளின் கைக்கு மேலும் கவர்ச்சியைக் கொடுத்தது. சுடிதார் இருக்கமாக இல்லாததால், அவளின் இடை அளவைப் பார்க்க முடியவில்லை. கீழ் பகுதி கொஞ்சம் விலகி இருந்ததால் அவள் தொடை தெரிந்தது (பேண்ட் மேல் தான்). அதைப் பார்த்தவுடன் என் தம்பி முழித்துக் கொண்டான்.
சுற்றி பார்த்து விட்டு, தம்பியை பேண்ட்டிற்க்கு மேல் தடவிக் கொடுத்தேன். பின்பு அவள் அருகே சென்று அவள் இருக்கையின் சாய்வின் ஓரத்தில் சாய்ந்து கொண்டேன். என் இடது கை மேலே கம்பியை பிடித்துக்கொண்டிருந்தது, வலது கையோ, கீழே தம்பியை பிடித்து தடவிக்கொண்டிருந்தது. திடீரெனெ வலது கை ஸ்லிப் ஆகி அவள் கை மேல் பட்டது. என் நெஞ்சம் பட படத்தது.
ஒரு பக்கம் அவளின் பட்டுப்போன்ற கையினை தொட்ட உடன் உடம்பெல்லாம் ஒரு சிலிர்ப்பு. மறு பக்கம் அவள் எதுவும் சொல்லி விடுவாளோ என்ற பயம். மொத்ததில் இரவு பனிக்காற்றையும் தாண்டி, குப்பென்று வியர்த்தது. குனிந்து பார்த்தேன். அவளிடம் ஒரு சலனமும் இல்லை. அடுத்த 5 நிமிடம் எதுவும் செய்யாமல் நின்றேன். மனதில் பல்வேறு எண்ணங்கள். வேறென்ன அவளை மறுபடி தொட்டு பார்க்கலாமா என்றுதான். அது தவறு என்று மனம் கூறினாலும், காமன், மனதை வென்று விட்டான்.
பேருந்தில் சல்லாபம் என கேள்விப்பட்டு இருக்கிறேன், கதைகளில் படித்து இருக்கிறேன். ஆனால் இன்று நானே அதை செய்ய நினைத்த போது மனதில் த்ரில்லுடன் கூடிய சந்தோசம் நிறைந்தது. தம்பி முழுவதுமாக விறைத்து ஜட்டியை முட்டி நின்றான். தம்பியை தடவிக்கொடுத்து விட்டு, மனதில் தைரியத்தை வரவழைத்து, கையை கீழே கொண்டு சென்றேன். மெதுவாக என் விரல்களால் அவள் கையை தொட்டேன். என்னே ஒரு சுகம். என் உடம்பெங்கும் மின்சாரம் பாய்ந்தது. (சம்சாரம் அது மின்சாரம் என்று இதனால்தான் சொன்னார்களோ?) புத்துணர்ச்சி கிடைத்தது போல் இருந்தது. இப்பொது என் விரல்கள் அவள் கையில் கோலம் போட்டன.
No comments:
Post a Comment